بهاران باز آمد بکوه و دره و دشت
صد هزار لاله از دل صحرا برست
گفته بودی مرا، میآیی با بهار جانان
بهاران شد پس کی گیری مرا دست
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
نگاه من
- سیاوش کوهرنگ
- ز دریای عشق، کویری تشنه دارم / ز سوز شیرین، دلی شوریده دارم. در شعر، خود را و جهان را می جویم، و با شعر، خود را و جهان را بیان می کنم. می دانم نه در یافتن کامیاب بوده ام، نه در بیان کامروا. اما تشنه گی و شعله ی سوزان ِ شور ِ شیدایی مرا یک دم از جوینده گی و فریاد زدن باز نمی دارد. آن چه را که از جان بر آمده و بر زبان جاری شده، بر شما عرضه می کنم. به امید آن که پاورچین- پاورچین به خلوت ِ انس شما راه یابد، و با نقد شما، من نیز در بیان ِ خود کامروا شوم siawashkohrang@gmail.com
سرودهای پیشین
-
▼
2007
(32)
-
▼
Dezember
(32)
- کس چو من مباد
- دختر بید
- برهنه از لباس نور
- لرزان دست دلم
- شمارش طپش
- رفیق راهی
- طلب جان کن
- دختر ماه
- بوسه
- بهاران
- چو باغ بهاری
- دل از سینه برون بردی
- ابر فراموشی
- آتش دل
- دل سوخته
- عاشق و خرد
- ای دوست
- کوچه باغ خاطره ها
- اندیش بکردار است
- جام خون
- دگر نه جام باده
- تو رفتی
- از شرر جان عاشق ما جهانی بسوخت چون آن یار به جفا...
- بی تو جان در برم نیست
- سیاوشم نخوان
- یار ما ساقی بزم دگران
- شب شكست و مهتاب رنگ باخت بيا
- مرانم
- دل و جانی پر ز عشق تو دارم تو نمیدانی صد دفتر، راز...
- تو رفتی و مرا نماند ست دگر حالی نشد این دل ما یک د...
- از بیدلان ِ جان خسته،دل خوش نخواهند از خماران میخا...
- آبروی این شب تیره را،مگر شفق بَرَد
-
▼
Dezember
(32)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen