از هجران تو خسته و زار است این دل

از هر آنچه غیر تو بیزار است این دل

رهایم کردی،بجای تو غمت مانده بجا

غم خوارغم توست تا جان دارد این دل

رفتی و رفتم از دست،غمت از دست نرود مرا

خود رفتی تا جان است غمت از دل نرود مرا

از شب وصلت طعم شیرینی هنوز به لبم مانده

که تا عمر باشد نرود از یاد آن شیرین بوسه مرا

بزم نشین خاطر مستی های شبانه منی

ساقی ریزنده خون جگر به جام منی

دل آشنای من ِ خراب،غریبی میکنی

نگاه ت دوست وخود دشمن جان منی

خورشید روز و ماه شبانه ی رقیبان

شعله فکن به خرمن دل ِ دیوانه منی

بی تو جز آواز حزین نسرود این نی قلم

شکننده ی قلم و سوزنده دفتر ناخوانده منی

بلبل خوش خوان باغ دگرانی به هر بهار

باد ویرانگر پاییزی به گل عمر کوتاه منی

خوش خرام کبک غزل خوان کوی غیر

زغن کویر خشک و تشنه ی زندگی منی

ازهوس سودابه به جز فتنه هیچ بر نخاست

من سیاووش و تو هم دشمن دوست نمای منی

چو صخره سر به موج خروشان یاد تو دارم

از غم هجران تو بسی نالها پنهان در دل دارم

ساغر جانم خالی نشد از شرنگ درد دوری

از آن دم که این دل دیوانه با تو آشنا دارم

سبو گردان روزگار سبویم از خون دل داد

در این شوکران نوشیها من هم عالمی دارم

شاه بیت غزلهای پر حزین من شیدایی تو

در این سروده ها بسی فرخ بهاران دارم

من کویرو تو دریای دشتهای سبز بسی دور

از خون سیاووش لالهای آتشین به دل دارم