زمان مرا در قالبی تنگ
از نبودنهای بسیارت
بسته ست به بند گران
و ای کاش مالک زمان بودم
تا عمر را با بودنهایت سنجش میکردم
و تن جهان را با پیرهنی از نور میپوشاندم
به وسعت خوب همیشه بودنت
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
نگاه من
- سیاوش کوهرنگ
- ز دریای عشق، کویری تشنه دارم / ز سوز شیرین، دلی شوریده دارم. در شعر، خود را و جهان را می جویم، و با شعر، خود را و جهان را بیان می کنم. می دانم نه در یافتن کامیاب بوده ام، نه در بیان کامروا. اما تشنه گی و شعله ی سوزان ِ شور ِ شیدایی مرا یک دم از جوینده گی و فریاد زدن باز نمی دارد. آن چه را که از جان بر آمده و بر زبان جاری شده، بر شما عرضه می کنم. به امید آن که پاورچین- پاورچین به خلوت ِ انس شما راه یابد، و با نقد شما، من نیز در بیان ِ خود کامروا شوم siawashkohrang@gmail.com
سرودهای پیشین
-
▼
2010
(108)
-
▼
Oktober
(17)
- از بوسه ترد لبان قلم
- درکوب درب زندگی
- زمان مرا در قالبی تنگ
- دست عمر را اگر درنگی بود
- در این ایوان خسته
- دل جانم تنگ نبودنهای عطر نگاهیست
- از باورهای خود فرو ریختن
- از طعم بوسه های ترد کودکیم
- پایبست تو که شدم
- اشیا سایه نام ترا بر سر دارند
- پیرم کرد بی انصاف زندگی
- بر لب پنجره عطر خنده میپاشد
- از هجوم غمی غریب
- در فراسوی این همه
- نگاه تشنه ام
- برای عزیزی که سفر کرد
- اگر میتوانستم
-
▼
Oktober
(17)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen