دیوار بلند حوصله ام بر سر جانم آوار میشود
آینه دلم کز حضور تو همیشه پر خنده بود
در خود فرو میشکند
وقتی که بی هیچ سلامی در نگاهت
خیابان تشنه را از دیدارت سیراب میکنی
آسمان آرزوها را دست خواهشم هاشور میکشد
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen