بال حظور نبودنهایت
پاییزی میشود در بهار بودم
خیابان خسته گامهایم را تا سراشیبی مرگ
با خود میبرد
میروم بر سر سراب انتظاری
هجرتت را بر مومی سیاه نقاشی میکنم
تا از دم خوش با تو بودن
یادگاری بر جای بماند
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen