مستان ِغزال چشم، دلان را شیدا و رسوا کرد
آتش عشق چو ز جانها جهید،عالم هستی فنا کرد
من و ساقی عشق خمار غزل و مثنوی بودیم
ننوشتیده پیاله ای ز رباعی دلرا مست ایام کرد
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
نگاه من
- سیاوش کوهرنگ
- ز دریای عشق، کویری تشنه دارم / ز سوز شیرین، دلی شوریده دارم. در شعر، خود را و جهان را می جویم، و با شعر، خود را و جهان را بیان می کنم. می دانم نه در یافتن کامیاب بوده ام، نه در بیان کامروا. اما تشنه گی و شعله ی سوزان ِ شور ِ شیدایی مرا یک دم از جوینده گی و فریاد زدن باز نمی دارد. آن چه را که از جان بر آمده و بر زبان جاری شده، بر شما عرضه می کنم. به امید آن که پاورچین- پاورچین به خلوت ِ انس شما راه یابد، و با نقد شما، من نیز در بیان ِ خود کامروا شوم siawashkohrang@gmail.com
سرودهای پیشین
-
▼
2008
(74)
-
▼
Februar
(26)
- رفتم و ناله ی مرغ دلم را
- سیمرغ خیالم
- توسن خیال هم دگر
- چو ببند عشق افتد دلی
- از بیدلان ِ جان خسته
- تا نسوزی
- در بزم عشق
- دلم در آتش
- این دل شکیبای من
- من خمار می لب یارم
- خمار لب یار م
- خسته دل من
- حال ما آشفته احوالان
- چو عشق پیدا شد
- چو غم آن یار ِ
- جام باده دارم
- بر بیمار دل ِ عاشق
- مستان ِغزال چشم
- میخواهم امشب ترا
- خوش میروی،برو صد جان چو جان من فدایت چشمان من و م...
- جمال تو چه زیبا ست در آیینه ی دل ما تو خوش نما...
- بد مستان سیه دل
- کاش شبی دست من
- دلم از نبود مستی نگاه ت
- هر شبی، تازه نفس غمی
- هوای نگاهم در خیال، دامن او گرفت مینوشتم عشق، ...
-
▼
Februar
(26)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen