آمد و بر لب خندانش،صد گل عشوه داشت

در دلم از شور،لاله ی مست بسیار کاشت

خواستم از باغ لبانش دسته گل هوس چینم

چو ماهی لغزید،آینه نگهش ترک بر داشت

رنگ رخم چون دلم خون،از شوق دیدارش

مرا تشنه ی طعم گس لبانش،خمار گذاشت

درعطش بوسه ز خال لبش سوخت دل کویر

سیاووش شوریده،چشم به مهر فسانه داشت