همه رفتند از این دل خسته ما، تو هم برخیز برو

همه شکستند آینه جان ما، تو هم بشکن و برو

پرده درید زاری های شبانه ام و جنون روز

کوس رسوایی ما تو هم بر هر برزن بزن و برو

خون جگرم به جام زندگی و تو ساقی مستانی

به پیمانه ی ما تو هم شرنگ مرگ بریز و برو

از دریای دلم هزارموج خونین به ساحل رفت

موجی باش بر خیز و از دریای دل ما برو

همه عمر قصه از غصه دل با کس نگفتم

راز سر بسته ام شکستی حال بر خیز و برو

بخت از من سرگشته گشت و بخت یار نبود

تو هم چون بختم گریز پایی بر خیز و برو

شمع شبانه به محفل پر دردم شدی تو شبی

حال که شعله فکندی به خرمن جان برخیز و برو

نفسم به شوق وصل تو دردشت سینه میگشت

بربستی راه گلویم به ستم بر خیز و برو

ابر بی باران بودی درآسمان دل کویر تشنه

درسر وفا سوختی جان سیاووش بر خیز و برو