پیر شدم دگر،خسته و رنجور دل ای دریغ
دویدم و به گرد توسن یارنرسیدم ای دریغ
خاک کردیم و به باد فنا دادیم عمر شیرین
از جام لب یار،می مستی ننوشیدم ای دریغ
سیلم از جا نمیکند چون کوهی پرغرور
خاشاکی هم نشدیم در ره دلبر ای دریغ
عاشقان را در کوی عشق به دار بلا کشند
حلاج وار نشدیم بر دارعشق لایق ای دریغ
در این زمین سوخته بی باران کویر خشک
لاله ای از خون سیاووش نرویید ای دریغ
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen