دل شکستن

غزال غزل خوان من امشب میل گسستن جان ز ما گرفت

ساقی بزم من امشب شوق شکستن پیمانه دل ز ما گرفت

صاحب خانه این دل ِ سر گشته و دیوانه ی من ِ خراب

قصد هجرت از شهر خود امشب و ز خانه ی ما گرفت

آنکه آرام جان بود مرا و مرحم ریشهای این دل زارم

طبابتم نکرد دگر به کشتن بیمار خود تمایل تام گرفت

شیرین دریای زندگی میرود از دل تشنه دشت کویر

بی فا یار ره خود سوی باغ سر سبز رقیبان گرفت

ابر باران زای آسمان این دل همیشه تشنه را باد برد

سرابم برویید از باغ دل وعطش او جان ز ما گرفت

دشمن یا که دوست یار ما چنان شکشت آینه جان ما

کز خون سیاووش بدشت لاله های بسیار جان گرفت