غزلِ شاعر از حسن روی تو معنی تمام گرفت

می زمستی چشمان مست تو خماری بدام گرفت

بیتو مرغ دل هیچ نغمه ز شور شیدایی نداشت

قلم ما هر چه نوشت ز رخ زیبای تو وام گرفت